#2023 (01-02 okt 2023 Saint-Aubin-de-Blaye – Le Pian Médoc (48 km))
Onderweg door de schilderachtige regio Bordeaux met “vrienden voor het leven”
Lang moest er niet getwijfeld worden toen Pieter nog compagnie zocht om een stuk van het traject boven Bordeaux dicht te wandelen. Op een zomerse wandelnamiddag in juni kwam het idee naar boven, er werd een datum geprikt, en 2 dagen later werden er door Pieter al vlotjes vliegtickets geboekt, een man niet alleen van woorden maar ook van daden, zoals we hem kennen…
In voorbereiding van ons weekendje schafte Lieve zich een paar nieuwe wandelschoenen aan die ze tijdens een Lions wandeling kon inlopen. Jan daarentegen kon nog wel even door met zijn semi-wandelschoenen (of dat dacht hij toch). Op het laatste nippertje nog een korte stop bij onze Samsonite shop om Jan en Lieve van de nodige underseaters te voorzien en toen waren we er helemaal klaar voor.
EN WE ZIJN VERTROKKEN
Op vrijdagnamiddag 29 september kwam taxi Pieter ons van ons Samsonite bureau wegplukken. Workaholic Jan vond het nodig om de laatste calls voor President Safety te doen vanuit Pieter’s auto – tot grote ergernis van Lieve.
In Rijsel haalde ik voor vertrek onze landkaart van Frankrijk boven… hoe kon ik anders onze bestemming bepalen. Aan de reactie van Pieter te meten, voelde ik me een “alien” .. zijn papieren landkaarten dan echt niet meer van deze tijd? Op de luchthaven van Bordeaux wachtte ons bij Locamalin een blitse huurwagen met 6 volwaardige zitplaatsen. Jan zijn gestalte voldeed het best aan de vereisten om de achterste plek in te nemen, net als die van Leen. Achteraf zou blijken dat dit een favoriet plekje was voor een powernap na de wandeltochten.
Zoals jullie op de foto hierboven kunnen zien, zaten we bij de start van onze eerste wandeldag nog vol energie. Les canelés die deel uitmaakten van het ontbijtpakket verzorgd door de gastvrouw had duidelijk voor de nodige suikers gezorgd.
Saint-Aubin-de-Blaye was het vertrekpunt van onze eerste tocht, die vrijwel de hele tijd door de wijngaarden liep, waar de wijnboeren over schone marchandise beschikten…
GASTVRIJHEID EN GEZELLIGHEID
Eindbestemming : Blaye, een stadje aan de Gironde. We waren hoopvol dat we onderweg wel een stop zouden vinden waar we wat proviand konden opslaan. Maar dat viel tegen… Tegen 13u30 kwamen we tot het besef dat we ver van de bewoonde wereld zaten en pas op onze eindbestemming in Blaye, 10 km verderop, onze hongerige magen zouden kunnen vullen.
De moed zakte Jan zowat letterlijk in zijn schoenen en toen hij enkele minuten tegen het tuinhek van een sympathieke woning in bordelaise steen ging zitten leunen, wekte dat de aandacht van een koppel dat net thuiskwam van de zaterdagse “courses”. Achteraf bleken Mme Périgord en Mr Basque helemaal niet zo nors te zijn als ze eruit zagen, want ze boden ons spontaan een (dubbele) taxirit naar Blaye aan. Sur une seule condition , zei Pieter: jullie vergezellen ons voor pizza in de stad.
In een zeer authentiek Italiaans restaurant leerden we onze Bask Duvel drinken, en na een stevige portie calorieën, en een impressie van Blaye moest Lieve Jan reeds de eerste voetzorgen met Compeed toedienen aan de voet van de omwalling. Eenmaal hij opgelapt was, deden we onze wandeling in de omgekeerde richting om terug uit te komen in Cartelègue, ons eindpunt op dag 1.
GESLAPEN ALS 6 ROZEN
Wachtend op de taxi konden we nog ons geluk beproeven op een authentieke vide maison , maar spijtig genoeg konden we ons niet veroorloven om ons te laten gaan wegens te krappe handbagages. Verrassend genoeg werd er ons zomaar een fles Bordeaux wijn aangeboden door een joviale familie. Kwam daar plots ook de plaatselijke burgemeester afgereden op zijn tracteurke.
Om toch op 36000 stappen uit te komen deden we nog snel een rondje Intermarché om onze ingrediënten in te slaan voor een geslaagde bbq. 6 uitgeputte pelgrims die als kipjes door de rayons crossten, moet een komisch zicht geweest zijn. Piet en Pieter bekommerden zich over het vuur , de vrouwen over de groenten .. en Jan .. die zat waarschijnlijk zijn blaren te tellen
Geslapen als 6 rozen, geen twijfel daarover. In de 3 dagen die we samen doorbrachten kregen we een steeds groeiende bewondering voor de onvermoeibaarheid van Pieter. Ondanks weinig slaap, een job die veel aandacht vraagt – ook in het weekend- en 4 kinderen, was hij degene die ’s
morgens als eerste in het huis ronddwaalde en onze dagplanning uitwerkte. Na een stevig ontbijt met ‘eikes’ vakkundig en met liefde door Jan gebakken, zaten we stipt om 8u in onze blitse wagen, om tegen 9u in te schepen op de “bac”.
ROZIJNTJES
Onze eerste kms liepen door moerassig gebied met veel … muggen.. en dat ze vijandig waren kon Lieve snel voelen aan de “boebels”. Na een km of 12 rond de Boucle des Chateaux, en na ook al eens van het pad afgeweken te zijn geraakt, kwamen we uiteindelijk in Margaux aan.
Gelukkig lag er nu een sympathiek bakkerijtje op onze route voor wat broodjes en een pizzapunt, en Pasteis de nata en carré confituurkes als dessertje. Het smaakte Lieve zodanig dat ze niet wou delen met haar echtgenoot, die ze dan maar wijsgemaakt heeft dat er rozijnen in de broodjes staken.
EINDE DAG 2
In de namiddag werd onze aandacht gewekt door een zongebruinde naturist die in bosrijk gebied uit de gracht kwam gedoken en ons als een naakte wervelwind voorbijfietste. Aan een kerkpleintje in Arsac vulden we onze bidons nog een laatste keer aan de fontein en konden we wat op onze positieven komen in de lommerte.
Hoe dichter bij Bordeaux, hoe meer pluimenplanten we tegen kwamen , maar hoe dieper de moed bij Jan in zijn schoenen zakte, en hoe meer hij verder ging op automatische piloot. Even verderop konden we onze voetjes even verfrissen aan de vijver, ons eindpunt voor dag 2. Bagnade interdite? Désolée, niet gezien.
ADEMBENEMEND UITZICHT
Nooit zo blij geweest om een taxi te zien arriveren. Die bracht ons terug naar Blaye centre en daar konden we natuurlijk een locaal terras niet negeren voor een frisse pint en een tapasbord. Niet zeker of daar een paaltje met een schelp er op stond maar dat hoefde dan ook niet. We hadden onze 36000 stappen van dag 1 al overtroffen. Op de terugweg nog snel pizzacaravan geplunderd voor een aanvulling op onze overschotten van de dag ervoor. Veel keuze was er niet maar wat maakt het uit..
Waren we niet gelukkig, we waren toch “toope” Pieter had ons nog een” frisse” duik beloofd en daar keken we natuurlijk met z’n allen naar uit. Nadat we eindelijk de sleutel tot het losmaken van het rolluik van het zwembad hadden gevonden, kregen we zowat een crise cardiaque van het ijskoude water.. onze zwempartij was korter dan oorspronkelijk gedacht..en er werd gevloekt en geschreeuwd.
Maandagmorgen na een ontbijt met kliekjes waaronder een frisse pasta leek het ons na 2 stevige wandeldagen niet zo’n slecht idee om een ommetje te doen via het Bassin d’Archacon en onderweg halt te houden aan de Dune du Pilat, de hoogste duin van Europa. De stevige klim langs de trappen werd beloond door een adembenemende vue : zee, duin en woud , alles mooie in mekaar zien overgaan vanop de top. .. magisch…
BEDANKT
In het mondaine Pyla sur Mer genoten van een exquise lunch, met onze stinkende wandelschoenen tussen de beau monde maar ook dat kon de pret niet bederven. Ons weekendje zat er stilaan op… enkel op de luchthaven van Bordeaux wachtte ons nog een onaangename verrassing na de check-in.. waar er gelukkig geen beelden van zijn.
Een of andere arrogante bagagemedewerkster van Easy Jet liet sommigen onder ons wanhopige pogingen doen om kost wat kost onze bagages door de veel te krappe bakken te persen, met een fijne rekening achteraf.. lessons learned dus… Terug geland en na de Defender rit vanuit Rijsel nog een onvermijdelijke halte bij Frituur Buikske
Vol in W-P ..
Bedankt Pieter en Leen voor het idee, voor de vlekkeloze voorbereiding, de fantastische locatie,voor de vriendschap… Jullie zijn mensen met een hart van goud, en onze jarenlange vriendschap koesteren we zeer zeker. Dit weekendje kwam er voor jullie na een hartverscheurende, zware periode in jullie familie met het verlies van Lara. Lara kwam heel vaak ter sprake, en zo moet het altijd zijn. We geven het eerlijk toe, het verslag heeft even op zich laten wachten (6 maanden om precies te zijn.) Ondanks deze vertraging hopen we dat we met deze versie het er toch beter van afgebracht hebben dan een standaard Chat GPT verslagje. En nog meer goed nieuws: Jan heeft na een maandenlange zoektocht nu ook de juiste wandelschoenen gevonden waarmee hij op een volgende editie zijn beste beentje voor wil zetten.
Hartelijke groeten van jullie medestappers
Lieve – Jan – Piet & Ilse
