#2023 (18-19 december / Le Pian Médoc – Bordeaux (17 km))
Het is voorbij middernacht en ik kan niet inslapen. Hoogst ongewoon maar ook hoogst opportuun voor dingen waaraan je anders niet aan toekomt.
Het is nu 2 weken geleden sinds Pieter en ik onze stapschoenen aantrokken voor onze 2-daagse wandeling langs de Camino. Afgesproken aan de luchthaven van Bordeaux, was het een fantastisch weerzien na zoveel tijd. Wat ooit begon als een professionele relatie, is door de tijd en de omstandigheden een persoonlijke vriendschap geworden. En de Camino is de plek om bij te praten, naar elkaar te luisteren en te sparren over alles wat in het leven voorbij komt.
We begonnen met een lekkere lunch en de verhalen aan beide kanten van de voorbije jaren. Voor de tijd van het jaar, viel het weer redelijk mee. het werd een wandeling door de natuur, omhuld door een dikke mist, wat het iets mystiek gaf. Je mist de vergezichten, maar krijgt meer oog voor datgene wat kortbij is. Zoveel te vertellen als je elkaar een paar jaren niet echt gezien hebt, zoveel veranderingen in de wereld in in ieders leven. De uren vliegen voorbij en voor we het weten is het tijd om onze avond voor te bereiden.
Eerst inkopen voor de maaltijd ’s avonds en dan naar ons huisje voor de nacht. Hoe verwarrend carrefours blijken te zijn op onze trips, de ene zoekt naar de supermarkt en de andere naar het kruispunt en wanneer zoek je welk van de twee…altijd goed voor een lach. Maar gewapend met kaas en wijn, beginnen we aan de avond met nog meer gesprekken. Hoe rijk is een mens als hij een glas wijn kan klinken op vriendschap en we met wederzijds respect over alles kunnen praten.
Duizendmaal gezegend ben ik…en zoals ik Pieter ken, is ook hij duizendmaal gezegend, ondanks de mensen die we onderweg moesten loslaten.
Wat de eerste avond begon als een lopende neus, werd ’s nachts een stuk onaangenamer. De volgende dag begon Pieter alleen aan de wandeling en we hoopten ’s middags samen te eten en nog een beetje tijd in Bordeaux door te brengen. Zo spijtig dat ik ook voor de namiddag verstek moest geven, maar met de vaste belofte dat ik dat nog zal goedmaken in 2024.
Want deze momenten geven je de tijd om weer te beseffen waar het leven om draait en dat is: “elkaar”! Het gezin, familie en vrienden, collega’s, buren,…en wat je voor mekaar kunt betekenen.
To be continued…;-)
